شيعه وعقيده بداء

بداء در اصطلاح‌ يعني‌ تغيير ناگهاني‌ در مسير از قبل‌ تعيين‌ شده‌ و يا به‌ عبارتي‌ يعني‌ پيشامد.اكثريت‌ قريب‌ به‌ اتفاق شيعيان‌ معني‌ بداء را نمي‌دانند،در حاليكه‌ بارها در دعاهايشان‌ آن‌ را تكرار مي‌كنند، مخصوصاً در دعاهايي‌ كه‌ هنگام‌ زيارت‌ قبور امام‌ دهم‌ علي‌ نقي‌ و امام‌ يازدهم‌ حسن‌ عسكري‌ مي‌خوانند، مي‌گويند: "السلام‌ عليكما يا من‌ بدالله فيكما".يعني‌ كه‌ سلام‌ بر شما اي‌ كساني‌ كه‌ خداوند در مورد شما مرتكب‌ بداء شد. در كتب‌ شيعه‌ از جمله‌ در مفاتيح‌انگيزه‌ شيعيان‌ از اين‌ دعا اين‌ است‌ كه‌ بر طبق‌ عقيده‌ شيعه‌ امامت‌ از پدر به‌ فرزند ارشد منتقل‌ مي‌شود. اما هنگاميكه‌اسماعيل‌ فرزند ارشد امام‌ جعفر صادق وفات‌ يافت‌، بناچار امامت‌ به‌ موسي‌ بن‌ جعفر فرزند كوچك‌ جعفر صادق انتقال‌ يافت‌. اين‌ تغيير در مسير امامت‌ كه‌ بنابه‌ اعتقاد شيعه‌ منصب‌ خداوندي‌ است‌ و رأي‌ مردم‌ در آن‌ تأثيري‌ ندارد را بداء ناميده‌اند و مي‌گويند خداوند در مقابل‌ پيشامد و حادثه‌ غير مترقبه‌اي‌ قرار گرفت‌ و حكمي‌ جاري‌ كرد كه‌ با حكم‌قبلي‌ متفاوت‌ بود. از این پس ميان‌ شيعيان‌ اختلاف‌ افتاد و باعث‌ گروه‌ بنديهايي‌ منجمله‌ بوجود آمدن‌ گروهي‌ بنام‌اسماعيليه‌ در صفوف‌ شيعيان‌ شد.متأسفانه‌ علماء و آخوندهاي‌ شيعه‌ با اينكه‌ مي‌دانند اين‌ نسبتها به‌ خداوند باطل‌ و نارواست‌ و به‌ جاي‌ اينكه‌ در جهت‌ حذف‌ نسبت‌ «نعوذبالله» جهالت‌ و ناداني‌ و ناقص‌ جلوه‌ دادن‌ علم‌ و حكمت‌ ذات‌باري‌ تعالي‌ از اصول‌ عقائد شيعه‌ اقدام‌ كنند، شرمسارانه‌ مي‌كوشند تا از اين‌ مسئله‌ فرار كنند. مسلمان‌ واقعي‌ معتقد است‌ كه‌ خداوند آگاه‌ و خبير و عالم‌ الغيب‌ است‌ و آنچه‌ را كه‌ در آينده‌ روي‌ مي‌دهد، مي‌داند و هيچ‌ امري‌ بدون‌درخواست‌ و اراده‌ خداوند واقع‌ نخواهد شد. شكي‌ نيست‌ كه‌ آگاه‌ بودن‌ خداوند از آنچه‌ در آينده‌ روي‌ مي‌دهد با انديشه‌ بداء در تضاد است‌. نكته‌ قابل‌ توجه‌ و تناقض‌ عجيب‌ اين‌ است‌ كه‌ شيعيان‌ مي‌گويند امامانشان‌ هر آنچه‌ كه‌ پيش‌آمده‌ و هر آنچه‌ را كه‌ پيش‌ بيايد مي‌دانند، اما بخداوند نسبت‌ مي‌دهند كه‌ از آنچه‌ در آينده‌ واقع‌ مي‌شود، بي‌ خبر و ناآگاه‌است‌.!